اثربخشی آموزش مهارت های خودآگاهی و ابراز وجود،بر سازگاری و عزت نفس مادران کودکان کم توان ذهنی

زمینه و هدف: تولد یک کودک کم توان ذهنی، به عنوان یک بحران می تواند تأثیرات نامطلوبی بر ساختار و عملکرد خانواده داشته باشد و والدین، به وی‍ژه مادران را تحت تنش های جسمی، روانی، اجتماعی و اقتصادی قرار دهد. پژوهش حاضر، با هدف تعیین تأثیر آموزش مهارت های خودآگاهی و ابراز وجود مبتنی بر گروه درمانی، بر سازگاری و عزت نفس مادران کودکان کم توان ذهنی شهرکرد در سال 1388 انجام گرفت.   روش تحقیق: پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی و کاربردی با طرح پیش آزمون- پس آزمون بود که در سال 1388 انجام گرفت. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه مادران کودکان کم توان ذهنی شهرکرد بود که از بین آنها، نمونه ای مشتمل بر 30 نفر، با شیوه نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب و مداخله بر روی آنها صورت گرفت. ابزار مورد استفاده در این پژوهش، پرسشنامه سازگاری بل و مقیاس عزت نفس روزنبرگ بود. والدین کودکان به مدت 12 جلسه و هر هفته 2جلسه، تحت آموزش 2 مهارت خودآگاهی و ابراز وجود، از مجموعه مهارت های زندگی قرار گرفتند. داده های جمع آوری شده، به کمک نرم افزار spss (ویرایش 15) و آزمون t زوجی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. مقدار 05/0 p< به عنوان سطح معنی داری تفاوت ها در نظر گرفته شد.   یافته ها: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که آموزش مهارت های خودآگاهی و ابراز وجود، بر سازگاری کلی و مؤلّفه های آن (سازگاری اجتماعی، سازگاری در خانه، سازگاری عاطفی) و نیز عزت نفس مادران کودکان کم توان ذهنی، تأثیر مثبت معنی داری داشته است (001/0 p= ).   نتیجه گیری: آموزش مهارت های خودآگاهی و ابراز وجود، روشی مؤثّر برای افزایش سازگاری و عزت نفس مادران کودکان کم توان ذهنی است.